Het aanschouwen van de Geliefde Profeet ﷺ met open ogen

Toen A’lā  Ḥaḍrat رَحْمَةُ اللهِ تَعَالٰی عَلَيْه voor de tweede keer op Hajj ging, bleef hij tot laat in de nacht de Ṣalāt & Salām reciteren voor de Heilige koepel, met het verlangen om de Geliefde en Gezegende Profeet صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم te aanschouwen. Hij was echter niet voorbestemd om al in de eerste nacht gezegend te worden met die gunst. Tijdens deze gebeurtenis schreef hij een beroemd gedicht. In het openingscouplet uitte hij de hoop op verbinding met de Heilige Profeet صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم.

Woĥ sūay lālaĥ zār pĥirtay ĥayn

Tayray din ay baĥār pĥirtay ĥayn

Uitleg van Razā’s gedicht: Bloei, O lente. Kijk! De vorst van Madinaĥ komt naar het bloemenperk.

In het afsluitingscouplet uitte hij zijn waardeloosheid in een enorm droevig humeur.

Koī kyūn pūcĥay tayrī bāt Razā

Tujĥ say shaydā ĥazār pĥirtay ĥayn

In de tweede zin van het bovenstaande couplet gebruikte A’lā Ḥaḍrat رَحْمَةُ اللهِ تَعَالٰی عَلَيْه in zijn nederigheid het woord ‘Sag [d.w.z. hond]’ om zichzelf te beschrijven. Echter, Sage-Madīnaĥ heeft hier ‘Shaydā’- geschreven, iemand die intens verliefd is geschreven.