zouden die Islamitische zusters een les moeten leren die zich bezighouden met onnodig gesprekken en niet moe worden van het praten over van alles en nog wat.
Als Islamitische zusters in werkelijkheid Qufl-e-Madīnaĥ[1] op hun tongen zouden toepassen volgens de werkelijke betekenis, zouden veel problemen zoals huiselijke onenigheden, conflicten onder familieleden en onenigheid tussen schoonmoeder en schoondochter zijn opgelost. Het huis zou een centrum van vrede worden omdat de meeste huiselijke problemen door misbruik van de tong worden veroorzaakt.
Als de schoonmoeder scheldt of bekritiseert, dan zou de schoondochter geduldig en verdraagzaam moeten zijn. Ze moet niet eens één woord terug zeggen, noch moet ze klagen bij haar man. Ze zou het niet eens aan iemand van het ouderlijk huis moeten vertellen. Ze zou haar gezicht niet eens moeten fronsen, noch zou ze haar woede moeten afreageren op de kinderen. Zij zal zo اِنْ شَــآءَالـلّٰـه عَزَّوَجَلَّ succes behalen. Er wordt ook wel gezegd; één stilte brengt honderd zaligheden.
[1] Qufl-e-Madīnaĥ (hiermee wordt bedoeld: zich onthouden van schadelijke of zondige handelingen van de tong, ogen en buik, naast het onthouden van schadelijke en zondige gesprekken ook onthouden van nutteloze/neutrale gesprekken).