hij een pen, een inktpot en wat papier en hij schreef op wat hij sprak over de gehele dag. Vervolgens zou hij in de avond terugkijken naar zijn gesprekken. (Ihya-ul-‘Ulum, blz. 137, deel 3)
Bij ‘zelfreflectie’ is het de bedoeling om diep na te denken over elk woord dat is uitgesproken en om uzelf te ondervragen. Bijvoorbeeld: ‘Waarom zei ik dit en dit?’ ‘Wat was de noodzaak om te spreken?’ ‘Dit zou in zoveel woorden gezegd kunnen worden, waarom zijn die extra woorden uitgesproken?’
‘Wat ik zei tegen die persoon was niet toegestaan volgens de Shari’ah en het was een belediging die zijn gevoelens kunnen hebben gekwetst. Kom op, toon nu berouw en vraag vergiffenis aan die Islamitische broeder.’ ‘Waarom ben ik naar die bijeenkomst gegaan terwijl ik wist dat er nutteloze gesprekken zouden plaatsvinden?’ ‘Waarom ging ik akkoord met die en die zaak? Ik moest zelfs luisteren naar roddels daar en eerlijk gezegd, genoot ik ervan. Kom op, toon oprechte berouw en beloof om uit de buurt te blijven van dergelijke bijeenkomsten.’
Op deze manier kan een verstandig persoon zelfreflectie toepassen op zijn gesprekken en ook op andere dagelijkse activiteiten. Hierdoor kunnen uw zondes, slordigheden en veel van uw zwakke punten en fouten herkenbaar worden voor uzelf en zult u uzelf kunnen verbeteren. In de Madani omgeving van Dawat-e-Islami wordt zelfreflectie ‘Fikr-e-Madinah’ genoemd.