Plotseling sprak de prins niet meer. De koning, de ministers en de andere aanwezigen waren verbaasd over wat er was gebeurd. Hij was namelijk gestopt met spreken. Iedereen probeerde er iets aan te doen, maar de prins bleef zwijgen. Ondanks de stilte, kwam er geen verandering in de dagelijkse routines van de prins. Op een dag ging de prins samen met een gezelschap jagen op vogels. Gewapend met pijl en boog stond hij onder een dichtbegroeide boom op zoek naar een aantal vogels daarin. Opeens hoorden ze het gefluit van een vogel vanachter de bladeren van een boom. De prins schoot onmiddellijk een pijl in de richting van het geluid waardoor de vogel gewond raakte en op de grond viel. De vogel begon hevig pijn te lijden. De prins zei spontaan: ‘Zolang de vogel stil bleef, was het veilig, maar zodra het sprak werd het een doelwit van de pijl. Het is jammer dat door het spreken van de vogel ben ik ook gaan spreken!’
Chup rahnay mayn saw sukh hayn tu yeh tajrbah kar lay
Ay bhai! Zaban par tu laga Qufl-e-Madinah
(Wasail-e-Bakhshish, blz. 66)
صَلُّوۡا عَلَى الۡحَبِيۡب صَلَّى اللّٰهُ تَعَالٰى عَلٰى مُحَمَّد
Lieve Islamitische Broeders! Dit incident kan verzonnen zijn, maar het is een duidelijk feit dat een spraakzaam persoon