De beroemde uitlegger van de Heilige Quran, Hakim-ul-Ummat, Mufti Ahmad Yar Khan Na’imi عَـلَيْهِ رَحْـمَةُ الْـحَنَّان zegt met betrekking tot de vierde Hadis: ‘Als iemand zestig jaar aanbidding verricht, maar veel praat en hij maakt geen verschil tussen een goed en slecht gesprek, dan is het beter voor hem om te zwijgen. Stilte omvat reflectie, verbetering van de Nafs (uw ego), verdieping in goddelijke werkelijkheden en herkenning, het begeven in een oceaan van interne Zikr (gedenken van Allah عَزَّوَجَلَّ) en meditatie (Muraqabah). (Mirāt -ul-Manājīh, blz. 361, deel. 6)
Degenen die aldoor maar een praatje maken, degenen die uit een gesprek ruzie laten ontstaan, degenen die nutteloos praten, denkend dat het toegestaan is en dat het geen zonde is, en zelfs degenen die onnodige zaken van tijd tot tijd zeggen, zij allen moeten het gedachtegang van Hujjat-ul-Islam Sayyiduna Imam Muhammad Bin Muhammad Bin Muhammad Ghazālī عَلَیۡهِ رَحْمَةُ اﷲِ الوَالِی aannemen over nutteloze gesprekken en zichzelf laten schrikken van de vier vreselijke nadelen van het onnodig praten. Hij stelde vast dat nutteloos praten vier nadelen met zich meebrengt. Op basis van deze vier redenen heeft hij zo een gesprek nutteloos verklaard: