Tijdens de momenten dat u het zwijgen oefent, is het beter om te blijven glimlachen zodat niemand de indruk krijgt dat u zich ergert aan diegene die met u praat. Tijdens zulke momenten, wanneer u probeert te zwijgen, kunt u snel woedend worden dus als iemand uw gebaren niet begrijpt dan moet u niet woedend worden. Omdat dit kan leiden tot een zonde van het kwetsen van zijn gevoelens. Communicatie via gebaren is alleen aanbevolen met diegene die begrip heeft voor u. Een vreemdeling of iemand die niet bekend is met u kan geïrriteerd raken door de communicatie met gebaren, daarom moet u met hem praten wanneer dat nodig is.
Het blijft een feit dat spreken wajib (verplicht) is in een aantal gevallen. Bijvoorbeeld, voor het beantwoorden van Salām van iemand die u ontmoet, etc.. Wanneer u iemand ontmoet is het Sunnaĥ om Salām te geven met uw tong, in plaats van met gebaren. Ook wanneer iemand aanklopt op de deur en alleen 'Madinah! Gelieve open! ', Of 'Ik ben het’ zeggen, is niet wenselijk. Het is Sunnaĥ om op zo een moment zijn naam te noemen.
Het is geen fatsoenlijke manier om iemand te roepen of iemands aandacht te trekken met ‘Shish Shish’. Als u de naam van die persoon kent dan moet degene niet geroepen worden