gesprekken. Ze vertellen overal over de terroristische daad met hun eigen interpretaties of ze houden zich bezig met onlogische discussies, roddelend over een groep of leider.

Meestal zijn deze gesprekken niet alleen nutteloos, maar ze verspreiden angst en paniek onder de mensen. Er worden geruchten verspreid en het wordt een bron van onrust. De ego [Nafs] krijgt intense plezier door het praten over en luisteren naar de gebeurtenissen van bomaanslagen en terrorisme. Soms wordt er Dua’a (smeekbede) uitgesproken voor de martelaren, maar het verlangen om te genieten en de opwinding te voelen door hierover te praten en ernaar te luisteren zijn aanwezig in het hart. 

Het zou goed zijn als wij deze ellende van de Nafs kunnen herkennen en ons kunnen onthouden van zulke verhalen. Het is wel goed als wij medeleven tonen over degenen die gemarteld worden door onderdrukking, medelijden tonen voor die Moeslims die gewond zijn geraakt, praten over de oplossingen in deze situaties en smeekbeden verrichten voor het herstel van vrede en veiligheid. Deze handelingen worden beloond.

Kortom, wanneer deze gesprekken op tafel komen, moet u zorgvuldig overwegen wat de bedoelingen zijn van dit soort gesprekken. Als u merkt dat de bedoelingen goed zijn, dan is het een goede zaak. Echter, meestal is het doel van zo’n gesprek om een spannend en opwindend verhaal te vertellen.