uitgesproken, noch heeft Hij صَلَّى اللهُ تَعَالٰى عَلَيْهِ وَاٰلِهٖ وَسَلَّم ooit hardop gelachen. Moge het zo zijn dat wij deze Sunnaĥ van stilte praktiseren en niet hardop lachen  normaal worden. Moge het tevens zo zijn dat we de gewoonte ontwikkelen om ons woorden afwegen (controleren) voor het spreken.

De methode van controle is dat u voor het uitspreken van de woorden uzelf moet afvragen: ‘Wat is het doel om dit te zeggen?’ ‘Nodig ik hierdoor iedereen uit tot het goede?’ ‘Is er een goedheid voor mij of iemand anders in wat ik nu ga zeggen? ‘Is, wat ik nu ga zeggen gevormd door overdrijving die mij zou kunnen leiden tot de zonde van het liegen?’

صَلُّوۡا عَلَى الۡحَبِيۡب           صَلَّى اللّٰهُ تَعَالٰى عَلٰى مُحَمَّد

Ṣadr-ush-Sharī’ah Badr-ut-Tariqah Mufti Muhammad Amjad ‘Ali A’zami عَلَیۡهِ رَحْمَةُ اﷲِ الۡقَوِی vermeldt een voorbeeld van een valse overdrijving. Hij heeft verklaard: ‘Als iemand één keer is gekomen en hij zegt dat hij duizend keer is geweest, dan is hij een leugenaar.’  (Baĥār-e-Sharī'at, blz. 519, deel. 3)

Het is ook belangrijk om deze zaken te overwegen: ‘Ben ik op het punt om iemand vals te complimenteren?’ ‘Ben ik op het punt om over iemand te roddelen?’ ‘Wordt iemand gekwetst door mij als ik dit zeg?’ ‘Na dit uitgesproken te hebben, zal ik dan mijn woorden terug moeten nemen of smeken uit spijt?’